Phil Collins :
1) Wstęp : urodzony w 1951 roku , brytyjski wokalista i perkusista . Karierę rozpoczął w grupie Genesis, a następnie tworzył również solo.
Pierwszą perkusję dla dzieci dostał w prezencie na święta Bożego Narodzenia, kiedy miał pięć lat.
Ćwiczył grę na perkusji, grając przy muzyce nadawanej w radiu i telewizji, i nigdy nie nauczył się czytać nut. Stworzył za to własny system zapisu dźwięków. Pierwszy koncert przed publicznością zagrał w wieku 11 lat.
2.) Początki w zespole
W 1970 roku Phil stanął przed szansą gry w zespole Yes, ale nie stawił się na przesłuchanie. Odpowiedział za to na ogłoszenie grupy Genesis zamieszczone w piśmie muzycznym "Melody Maker". Genesis miało wtedy na koncie dwie płyty długogrające i spore perspektywy sukcesu na scenie progresywnej. Miało także problemy ze znalezieniem dobrego perkusisty. Phil tym razem stawił się na przesłuchanie i od razu oczarował liderów zespołu. Petera Gabriela i Tony'ego Banksa urzekł nie tylko grą na bębnach, ale i pogodnym usposobieniem. Phil oczywiście został przyjęty, wraz z nim członkiem Genesis został świetny gitarzysta Steve Hackett. Rozpoczął się marsz Genesis i Phila Collinsa ku sławie.
W latach 1971-1974 Genesis w składzie Peter Gabriel, Tony Banks, Mike Rutherford, Phil Collins, Steve Hackett nagrało pięć płyt, którymi wpisali się złotymi zgłoskami w kanonie progresywnego rocka. Mimo, że absolutnym liderem, frontmanem na scenie i autorem tekstów był Gabriel, to pod jego bokiem wyrastał Phil Collins - coraz lepszy perkusista, ale i też wokalista z mocną, przejrzystą barwą głosu. W marcu 1975 roku Gabriel odszedł z Genesis. Pozostała czwórka, nie przejmując się krytyką mediów spisujących grupę na straty, pracowała nad nową płytą i szukała nowego wokalisty. Kto jednak mógł zastąpić taką osobowość jak Peter Gabriel, znak rozpoznawczy zespołu w tamtym czasie?
3.) On jest tym zastępcą :
Po przesłuchaniu kilku kandydatów i coraz większym zrezygnowaniu narastającym w grupie, sprawy w swoje ręce wziął Phil. Nie był oczywiście nawet brany pod uwagę - miał swoje miejsce za bębnami, czasem coś zaśpiewał w chórku i to było tyle. Gdy zespół chwycił się ostatniej deski ratunku, którą miał być czarnoskóry wokalista, Collins nie wytrzymał. - Phil celowo został tego dnia, kiedy Mick Strikland miał przyjść - wspomina Steve Hackett. - Facet posiadał świetny głos, tylko akurat nie do tego rodzaju rzeczy. Pamiętam, że po wszystkim Tony i Mike spytali: "No i co o tym sądzisz, Phil?" A on odpowiedział: "Co sądzę? Powiem wam zaraz, co sądzę. To było, ku**a, mocno przeciętne! Lepiej dajcie mi spróbować". Spróbował…i został wokalistą, frontmanem, tekściarzem i przede wszystkim człowiekiem, który powoli zmienił oblicze Genesis z progresywnego na bardziej pop-rockowe. Wprowadził zespół w lata 80. i erę MTV.
SOLO :
Lata 80. to również początek wielkiej kariery Phila Collinsa jako artysty solowego. W 1981 roku zadebiutował bardzo osobistą płytą "Face Value" (w tym okresie rozwodził się z pierwszą żoną Andreą Bertorelli). Płyta zawierała hit "In The Air Tonight" i odniosła sukces, tak samo jak późniejsze albumy. Do 1991 roku Phil wypracował status megagwiazdy i został obsypany nagrodami. W sumie otrzymał siedem statuetek Grammy, z czego aż trzy w 1986 roku za album "No Jacked Required". W kilka lat później przebojem roku uznano "Another Day In Paradise" (1991). Utwór pochodzi z albumu "…But Seriously" z 1989 roku, który z kolei zdobył dwie American Music Awards (w kategorii piosenkarz roku i album roku). Collins wystąpił także dwukrotnie na koncertach Live Aid w Londynie oraz Filadelfii w 1985 roku (po zakończeniu koncertu w Anglii wsiadł w samolot Concorde i kilka godzin później już grał w Ameryce).
Znane albumy Genesis :
Wydany w roku 1972 album Foxtrot był kolejnym krokiem naprzód. Muzyka złożona i innowacyjna, teksty celne i inteligentne. Na pierwszej stronie znalazły się cztery krótsze utwory: Time Table, Get 'Em Out by Friday, Can-Utility and the Coastliners i Watcher of the Skies (Obserwator nieba). Ten ostatni wszedł do stałego repertuaru koncertowego grupy. Drugą stronę płyty wypełniła dwudziestodwuminutowa suita Supper’s Ready (Kolacja gotowa) poprzedzona krótkim wstępem (Horizons), zagranym na akustycznej gitarze. Ten monumentalny, wieloznaczny utwór, pełen gier słownych i nagłych zmian tempa i konwencji, zaliczany jest do podstawowego kanonu progresywnego rocka.
W roku 1973 ukazał się kolejny album – Selling England by the Pound (Sprzedając Anglię po funcie). Dancing with the Moonlit Knight, I Know What I Like, Firth of Fifth, After the Ordeal i Cinema Show.
Wszystkie one, podobnie jak na poprzednich albumach, są mistrzowsko, do
najdrobniejszych detali, dopracowane, tak w muzycznej formie, jak i
tekstowej treści. Dwa utwory stylistycznie odróżniają się od
pozostałych. The Battle of Epping Forest (Bitwa o las w Epping)
jest opowieścią o bitwie dwóch lokalnych gangów. Przewrotny tekst
pokazuje ją jako idealistyczną, religijną wojnę. Utwór ten stylistycznie
znacznie odbiega od pozostałych. Przypomina raczej późniejszą twórczość
Peter Gabriela, już jako muzyka solowego. Drugi utwór wyłamujący się z konwencji płyty to More Fool Me, krótka ballada śpiewana przez Collinsa przy akompaniamencie gitary akustycznej.Składa się nań sześć utworów:
Wydany w 1974 podwójny album (w sumie 23 utwory) The Lamb Lies Down on Broadway
jest albumem koncepcyjnym (tematycznym). Opowiada fantasmagoryczną
historię człowieka zagubionego w mitycznym, podziemnym świecie pod Nowym Jorkiem.Invisible Touch z 1986 roku. Jest to najbardziej popowy album w dorobku Genesis i najbardziej zbliżony stylistycznie do solowej twórczości Phila Collinsa
Linki :
https://pl.wikipedia.org/wiki/Phil_Collins
http://muzyka.wp.pl/aid,1411,title,Phil-Collins,artysta_biografia.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz